ASKERLİK ANILARI 10
19 ŞUBAT 1969
O gün sabahtan akşama kadar piyade eğitimi yaptırdım ve gayri nizami harp dersi verdim. Evime geldiğimde çok yorgundum. Yemeğimi hazırlarken birden aklıma geldi. Bu gün benim 24. doğum günümdü. Düşünmeye başladım.
İlkokulda yavrukurttum. Başkurtumuz bize şunu telkin etmişti. “Yavrukurt her gün en az bir kere iyilik yapar.” İyilik yapmak için çevremizde koşuşturur ve yaptığımız iyiliği ertesi gün başkurtumuza anlatırdık. Daha sonraki yaşamımda da iyilik yapma ilkesi benim hayat felsefem olmuştu.
Doğum günüm olan 19 Şubat 1969 tarihinde ben hangi iyilikleri yapmıştım. Düşündüm ve sıraladım:
- Süngü hücumu ile insan öldürmenin usulünü;
- Kasatura ile arkadan yanaşıp boğaz kesmeyi;
- Boğma teli ile insanı boğmayı;
- Miğfer ile ense kırmayı ben erata öğretmiştim.
Birden dehşete düştüm. Bunları yapan ben miydim? İştahım da kaçtı. Hazırladığım yemek sofrada kaldı. Kendimi tanıyamamıştım ve vicdanımın sesinden kötü puan almıştım.
Hayatta kalmak için neler yapılmasını öğretirken birisi ölecek, diğeri yaşayacak. Böyle yaşama olur mu? İyilikleri, güzellikleri, kardeşliği, insan olmayı paylaşmak varken neden ölüm?
Sevgilerimle,
Mehmet Hamurkâroğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder